در سال۱۳۴۰ کودکی در شهر اهواز چشم به جهان گشود شهید حاج علی هاشمی ملقب به «سردار هور» یکی از حماسه آفرینان هشت سال دفاع مقدس است که به دلایل امنیتی تا پس از سقوط دیکتاتوری صدام در گمنامی به سر می برد،

سردار علی هاشمی قبل از انقلاب در خیابانهای حصیرآباد با رژیم شاه می جنگید و در سال ۱۳۵۷ چند بار دستگیر شد و هر بار به طور معجزه آسایی خود را از دست ساواک نجات داد.

وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی در تشکیل کمیته ی حصیرآباد و بعد کمیته ی اهواز نقش مهمی داشت. سپس وارد سپاه شد و فرماندهی سپاه حمیدیه را برعهده گرفت و در واقع بنیان گذار سپاه حمیدیه سردار علی هاشمی بود.

تا پیش از آغاز تجاوز رژیم بعث به کشور اسلامی ایران وی در سمت فرماندهی سپاه حمیدیه توانست در مقابله با ضدانقلاب و اشرار و قاچاقچیان اسلحه و مهمات کارنامه خوبی از خود بر جای گذارد.

با آغاز جنگ تحمیلی و در مقطعی که عملیات فتح المبین در حال انجام بود وی به درخواست فرماندهان وقت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با جذب و سازماندهی جوانان غیور شهرهای حمیدیه، سوسنگرد و اهواز اقدام به تشکیل تیپ ۳۷نور کرد و شخصا فرماندهی تیپ را برعهده گرفت و با این تیپ تازه تاسیس در عملیات بیت المقدس (آزادسازی خونین شهر) زیر نظر قرارگاه قدس شرکت کرد.

علی هاشمی و یارانش در این عملیات مأموریت خود را به خوبی به انجام رساندند و در آزادسازی خرمشهر نقش به سزایی داشتند و این در حالی بود که جبهه سختی در جنوب کرخه نور به قرارگاه قدس محول شده بود.

پس از پایان عملیات موفقیت آمیز بیت المقدس که منجر به آزادسازی خرمشهر و بخش وسیعی از مناطق اشغالی کشور شد، تیپ ۳۷ نور در سپاه سوسنگرد ادغام شد و فرماندهی سپاه سوسنگرد به سردار علی هاشمی واگذار شد

ایجاد پاسگاه در مرزهای بین المللی و کنترل مناطق وسیعی که به دست رزمندگان اسلام آزاد شده بود، حفظ امنیت شهرهای آزاد شده و نیز اداره آوارگان جنگی که در حال بازگشت به شهرهای خویش بودند به عنوان اولین ماموریت سردار علی هاشمی در سمت فرماندهی سپاه سوسنگرد به وی محول شد.

پس از آزادسازی خرمشهر و از آنجا که چندین لشکر و تیپ عراق به طور کامل منهدم شدند و نزدیک به ۲۰ هزار نفر از نیروهای آنان نیز به اسارت رزمندگان اسلام درآمدند صدام درخواست آتش بس کرد ولی فرمانده کل قوا امام خمینی (ره) با رد درخواست صدام مبنی بر آتش بس موقت، خواهان پایان جنگ و تعیین و تنبیه متجاوز شدند.

این خواسته امام (ره) به آن دلیل بود که به صدام اعتمادی نبود و چه بسا به بهانه آتش بس تجدید قوا کرده و بار دیگر به ایران حلمه ور می شد.

«چنانچه این پیش بینی امام خمینی(ره) در سال ۱۳۶۷ و تنها با گذشت چند روز پس از پذیرش قطعنامه توسط صدام، با تجاوز مجدد ارتش بعث به مرزهای بین المللی ایران و نیز در پی حمله صدام به کشور کویت اثبات شد.»

از این رو رزمندگان اسلام بر آن شدند تا از تجدید قوای ارتش عراق جلوگیری نمایند و با وارد آوردن ضرباتی دیگر بر پیکر نیمه جان ارتش بعث عراق کار صدام را یک سره کنند و سرنوشت جنگ را در دست بگیرند و در این راستا دست به طراحی و اجرای سه عملیات وسیع در مرزهای خاکی بین ایران و عراق زدند. ولی با توجه به تجهیزات پیشرفته و حمایت های بی دریغ ۳۸ کشور جهان و در راس آنها آمریکا از ارتش عراق، عملا نیروهای اسلام پیروزی چشمگیری بدست نیاوردند و زنجیره ی پیروزی های رزمندگان اسلام پس از عملیات بیت المقدس قطع شده و جنگ برای ایران به بن بست رسیده بود.

عراق در تمام مناطقی که احتمال نفوذ نیروهای ایرانی را داشت دست به احداث استحکامات چند لایه شامل: میادین مین، حفر کانال، موانع سیم خاردار حلقوی و … نموده بود. عملیات رمضان که ما بین مناطق شلمچه و طلاییه صورت پذیرفت نتیجه ای در بر نداشت. در منطقه فکه عملیات های والفجر مقدماتی و والفجر ۱ با شکست مواجه شد و شهیدان زیادی را بر روی دست ملت ایران گذاشت.

بنابر این فرماندهان ارشد نظامی ایران تصمیم گرفتند عملیاتی آبی خاکی را با استفاده از اصل غافلگیری بر علیه مواضع دشمن انجام دهند؛ زیرا نیروهای بعثی از بابت این نوع عملیات از سوی ایران آسوده خاطر بودند و مطمئن بودند که ایران توانایی انجام چنین عملیاتی را نخواهد داشت.

منطقه هورالهویزه با وسعت ۴۰۰۰ کیلومترمربع سرزمینی آب گرفته،باطلاقی و نیزاری بود که مرز ایران و عراق از وسط آن عبور می کرد.

اما برای رزمندگانی که در خشکی جنگیده بودند چگونه ممکن بود در باتلاق بجنگند؟

تانک ها، توپخانه ها و پیاده نظام چگونه باید از آب و باتلاق عبور داده شود؟

در چنین تنگنایی بود که سردار هور، علی هاشمی گره گشای جنگ شد. وی به دستور فرمانده وقت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اقدام به تشکیل قرارگاه فوق سرّی نصرت کرد.

ماموریت این قرارگاه جمع آوری اطلاعات،طراحی و بررسی اجرای یک عملیات بزرگ در منطقه هورالعظیم بود.

به گفته ی محسن رضایی فرمانده اسبق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، سرّی ترین عملیات تاریخ دفاع مقدس را جوانان دشت آزادگان به فرماندهی علی هاشمی انجام دادند.

محسن رضایی می گوید: « علی هاشمی و جوانان غیرتمند و وفادار دشت آزادگان سرّ نگهدار این رمز بزرگ جنگ بودند. به کلی، سرّی ترین عملیات تاریخ دفاع مقدس را جوانان دشت آزادگان، می دانستند؛ ولی مسئولان اول مملکت نمی دانستند. ۱۰ تا ۱۱ماه در آنجا مخفیانه کار شد و نیروهای پاسدار و بسیجی و به خصوص نیروهای بومی که حق بزرگی بر گردن دفاع مقدس دارند، به صورت گروههای دو نفره و سه نفره سوار قایق و بلم می شدند و ۳۰ تا ۵۰ کیلومتر دریا و باتلاق را می رفتند. در آنجا نیروهای شناسایی ما پیاده می شدند و حتی (رودخانه) دجله را متر می کردند تا اگر نیروها خواستند از آن عبور کنند بدانند عرض دجله چقدراست. آنها حتی از اتوبان بغداد – بصره فیلمبرداری و عکسبرداری می کردند و بر می گشتند و به ما اطلاعات می دادند…

آن قدر علی هاشمی و یارانش به آن منطقه مسلط شده بودند که ما تصمیم گرفتیم همه فرماندهان جنگ را لباس عربی مثل دشداشه و چفیه بپوشانیم و سوار بلم ها کنیم؛ آن ها به کنار دجله رفتند و حتی به آنجایی که چندی بعد قرار بود رزمندگان ما در آنجا عملیات انجام دهند دست زدند. کافی بود یکی از این فرماندهان اسیر می شد. یکی دو نفر هم نبودند. مرتضی قربانی، محمد باقر قالیباف، احمد کاظمی، حسین خرازی، شهید باکری و شهید همت از این جمله بودند. که همه آنها را نیروهای آقای هاشمی سوار بلم می کردند و آنها را به منطقه عملیاتی می بردند که در آنجا محدوده ی عملیاتی تیپ ها و گردان ها را مشخص می کردند.

نتیجه تلاشهای بی امان علی هاشمی و یارانش عملیات موفقیت آمیز خیبر و بدر در همان منطقه بود

محسن رضایی می گوید:

«در ثمره آن تلاش ها نه تنها جزایر خیبر گرفته شد و جاده شمال به جنوب عراق ناامن شد و برای همیشه از خاصیت افتاد، همچنین تجربۀ هور باعث فتح فاو و عملیات پیروز مندانه کربلای ۵ شد. ما هم در فاو و هم حمله به پنج ضلعی و شلمچه از تجربه هور و قرارگاه نصرت استفاده کردیم. آقای علی هاشمی در بکارگیری نیروهای بومی تخصص فوق العاده ای داشت یعنی از نیروهای بومی توانسته بود عناصر اطلاعاتی زبردستی را آموزش دهد.

… یکبار من و آقای علی هاشمی و دوستانش چند روز مانده به عملیات خیبر سوار قایق شدیم و کیلومترها رفتیم تا نزدیک جزیرۀ شمالی؛ به طوری که سیل بندهای جزیرۀ شمالی را می دیدیم و قدم زدن نیروهای عراقی را هم من شخصآ دیدم. آنچنان این نیروهای بومی که آقای علی هاشمی سازماندهی کرده بود ما را به خوبی به منطقه بردند و برگرداندند و بعد هم از لو رفتن عملیات جلوگیری کردند که فکر نمی کنم در هیچ ارتشی چنین مهارتی برای فرماندهان آنها حاصل شده باشد.»

پس از عملیات والفجر ۸ و آزادسازی شهر فاو، سردار علی هاشمی به فرماندهی سپاه ششم امام جعفر صادق(ع) که بسیج خوزستان، لشکر پنج نصر و چهار تیپ دیگر زیر نظر آن بود منصوب گردید و به این شکل منطقه وسیعی از کوشک تا طلائیه، هویزه، بستان و تنگه چزابه با تعدادی لشکر و تیپ و کل سپاه خوزستان زیر نظر سردار علی هاشمی قرار گرفت.

اما متاسفانه در اواخر جنگ تحمیلی نیروهای عراقی توانستند جزیره شمالی را تحت اشغال خود درآورند.

آقای محسن رضایی در این خصوص می گوید: نیروهای عراقی آمدند، جزیره شمالی را گرفتند و به ۲۰۰متری قرارگاه آقای علی هاشمی نزدیک شدند آقای هاشمی که مسئول آن منطقه بود و دفاع از جزایر را بر عهده داشت تا آخرین فشنگ و تا آخرین نفس مقاومت سختی انجام داد.این نبرد کاملآ نابرابر بود. تا آنجا این مقاومت صورت گرفت که اگر عقب نمی آمدند به دست دشمن می افتادند و به آنها گفتم که نباید اسیر شوید و سریع منطقه را تخلیه کنید، اما عراق آمد با هلیکوپتر پشت سر آنها نیرو پیاده کرد و آنها در حال آمدن به عقب با نیروهای عراقی مواجه شدند. بر اثر استقامت شدید علی هاشمی و قرارگاه نصرت تعداد نیروهای باقیمانده حدود ۱۵ نفر شده بود، در مقابل چند لشکر تا دندان مسلح بعث. از آن ۱۵ نفر حدود ۹ نفر از طریق اختفاء در نیزارها به ایران آمدند و ۲ نفر اسیر شدند و ۴ نفر هم مفقود شدند. علی هاشمی جزو این عده بود

علی هاشمی یکی از چهره های گمنام دفاع مقدس است و علت این گمنامی نامشخص بودن شهادت یا اسارت وی بوده و از آنجا که احتمال اسارت وی نیز داده می شد مسئولین تصمیم گرفتند تا مشخص شدن وضعیت وی نامی از او برده نشود تا مبادا در صورت اسارت مورد اذیت و آزار دشمن قرار گرفته و یا اطلاعاتی در اختیار دشمن قرار بگیرد.

پس از سقوط دیکتاتوری صدام پیگیری های وسیعی برای یافتن اثری از علی هاشمی در اردوگاه های اسرای ایرانی در بند عراق انجام شد و در نهایت برای مسئولین محرز شد که سردار علی هاشمی به شهادت رسیده.

و اما در سال ۱۳۸۸ و در پی تفحص پیکر شهیدان در مناطق عملیاتی، پیکر این سردار رشید اسلام به همراه چند تن از یاران با وفایش یافته شد و  در نماز جمعه مورخ ۲۴/۲/۸۹ تشییع و سپس در روز شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) در محل تولدش به خاک سپرده شد

سایت عاشورائیان